191
ਕਲਾਮ ਸਾਹਿਬਾਨ
ਜਾਗ ਵੇ ਮਿਰਜ਼ਿਆ ਸੱਤਿਆ ਤੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸਿਆਲ ਖੁੱਲੇ
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਕਲੀਆਂ ਤਾਜ਼ਨੀ ਰਲੀਆਂ ਕੱਪ ਰੜੇ
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥੀਂ ਕਬਜ਼ੇ ਕਾਠ ਦੇ ਹਨੀਆਂ ਤਬਲ ਜੁੜੇ
ਉਹਨਾਨਦੀਆਂ ਕਾਠੀਆਂ ਜੜਤ ਜਵਾਹਰੀ ਵਿਚ ਕੂਕੇ ਖ਼ੂਬ ਜੁੜੇ
ਉਹ ਮੜਪੇ ਖੀਵੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਧਾ ਦਾਨਾਂ ਬਾਦ ਵੜੇ
ਖਰਲ ਨੂੰ ਮਿਲ ਪੈ ਰਾਹ ਤੇ ਉਸ ਤੇ ਵਾਰੀ ਕੌਣ ਕਰੇ
ਇਕ ਖ਼ਾਨ ਖੀਵੇ ਦਾ ਪੋਤਰਾ ਜਾ ਕਬਜ਼ੇ ਹਥ ਧਰੇ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਡੱਕਰੇ ਕਰਕੇ ਖਰਲ ਦੇ ਹਨ ਕੱਠੇ ਕੌਣ ਕਰੇ
ਕੋਈ ਹੁੰਦਾ ਮਿਰਜ਼ੇ ਖਰਲ ਦਾ ਜਿਹੜਾ ਅਸਦਲੇ ਨਾਲ ਮਰੇ
ਓੜਕ ਬਾਜ਼ੀ ਹਾਰੀ ਚੰਧੜਾਂ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਖ਼ਾਲੀ ਗਏ ਛੜੇ
192
ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੀ ਜ਼ਾਰੀ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਰਿਣੀ ਰੱਬ ਤੇ ਉਹਦੀ ਪਈ ਦੁਆ ਕਬੂਲ
ਰੋਂਦੀ ਸਾਹਿਬਾਨ ਵੇਖ ਕੇ ਆਏ ਪਾਕ ਰਸੂਲ
ਅੱਗੋਂ ਅਠ ਖੜੀ ਹਥ ਬੰਨ ਕੇ ਇਕ ਜ਼ਰੀ ਨਹੀਂ ਸੋ ਕੀਤਾ ਤੁਲ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਹਥ ਸਿਰੇ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਕਹਿਆ ਨਬੀ ਰਸੂਲ
ਫ਼ਜ਼ਲ ਕੀਤਾ ਰੱਬ ਉਸ ਤੇ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਉਹਦੀ ਹੋ ਗਈ ਗੱਲ ਮਨਜ਼ੂਰ
193
ਕਲਾਮ ਸਾਹਿਬਾਨ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਕਹਿਆ ਨਬੀ ਜੀ ਅਮਿਤ ਦੇ ਸਰਦਾਰ
ਤੁਸਾਂ ਕਰਕੇ ਜਾਨਾਂ ਫ਼ੈਸਲਾ ਨਾਲ ਜ਼ਬਾਨ ਕਰਾਰ
ਨਾਲੇ ਸੱਚ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਹੁ ਕਦੋਂ ਮਿਲੇ ਗਾ ਮਿਰਜ਼ਾ ਯਾਰ
ਓੜਕ ਉਹ ਕੁੱਝ ਹੋਸੀਆ ਝੂਠਾ ਵਣਜ ਬਿਉਪਾਰ
194
ਮਕੂਲਾ ਸ਼ਾਇਰ
ਤੋਂ ਨਾ ਰੋ ਸਾਹਿਬਾਨ ਝੋਰੇ ਲਾ ਨਾ ਚਿੱਤ
ਤੈਨੂੰ ਓੜਕ ਫਾਹ ਦੀਹਨਗੇ ਇਸ ਨਾਲ ਚੰਡ ਵਰੇ ਛਕ
ਵਸਲ ਕਰੀਂ ਤੂੰ ਯਾਰ ਦਾ ਲਾਹੇਂ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਸੁੱਕ
ਓੜਕ ਉਹ ਕੁੱਝ ਹੋਸੀਆ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਝਗੜੇ ਜਾਹਨਗੇ ਮੁੱਕ
195
ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੀ ਮੌਤ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਝੱਟ ਝਟਲਾਵਨਦੀ ਫਾਹੇ ਦਿੱਤੀ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦਾ
ਜਿਉਂ ਸਾਵਣ ਦੀ ਪੀਂਘ ਤੇ ਚਾੜ੍ਹੀ ਥੰਮ ਭਰਾ
ਰੰਡੀ ਹੋ ਪਰਨਹੀਉਂ ਨਾ ਸ਼ਾਦੀ ਵੇਖ ਨਾ ਕਾ
ਵੇਖ ਤਮਾਸ਼ਾ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਅਗਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾ
196
ਸਾਹਿਬਾਨ ਨਾਨੋਂ ਲੈ ਮਿਰਜ਼ੇ ਯਾਰ ਦਾ ਰੋਵੇ ਨੀਰ ਪੁਲਟ
ਸੁਣ ਕੇ ਵੀਂ ਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਫੁੱਟ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਫਾਹੇ ਦਿੱਤੀ ਸਾਹਿਬਾਨ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਪਟਕਾ ਘੱਤ
ਉਸ ਜਾਣ ਘੁਮਾਈ ਯਾਰ ਤੂੰ ਮਿਰਜ਼ੇ ਨੂੰ ਰਹੀ ਨਾ ਹਿੱਤ
197
ਸਾਹਿਬਾਂ ਦਾ ਮਾਤਮ
ਤੋਤਿਆਂ ਘੁਮਾਂ ਖਥੀਆਂ ਦੇਣ ਚਨਘਾਰ ਪਵਰ
ਨੀਲੇ ਵੇਸਣ ਵਿਨਾਸ ਦੇ ਰੁੱਖ ਥਰਾਈੜਪੇ ਕੰਬਣ
ਇਕ ਕਾਂਗ ਜੇ ਆਹਾਸਤ ਜੱਗੀ ਰੋਪਛਾਈ ਏ ਧਨ
198
ਸਵਾਲ ਸਾਹਿਬਾਨ ਰੂਹਾਨੀ
ਕਾਂਵਾਂ ਜੰਡ ਤੇ ਬੈਠਿਆ ਤੇਰੀ ਕਿਤਨੀ ਉਮਰ ਗਈ
ਮੇਰੀ ਅਰਜ਼ ਮਨੀ ਨਾ ਰੱਬ ਵੇ ਮੈਂ ਹੋ ਬੇਜ਼ਾਰ ਕਹੀ
ਮੀਨੋਂਭੀਨ ਭਾਈ ਸਭ ਛਢ ਗਏ ਮੇਰੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਸਿੱਧ ਲਈ
ਮੈਨੂੰ ਭੈਣ ਭਾਈ ਸਭ ਛੱਡ ਗਏ ਮੇਰੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਸਿੱਧ ਲਈ
199
ਜਵਾਬ ਕਾਂ
ਮੈਨੂੰ ਸਤ ਜੱਗ ਹੋ ਗਏ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਮੇਰੀ ਇਤਨੀ ਗਈ ਵਹਾ
ਖ਼ਬਰੇ ਕਿਤਨੀ ਰਹਿ ਗਈ ਅੱਗੇ ਮਾਲਮ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ
ਤੋਂ ਮੂਲ ਨਾ ਰਹੀਂ ਸਕਦੀ ਮੈਨੂੰ ਗੱਲ ਕਾਈ ਫ਼ਰਮਾ
ਸਰਪਰ ਜਾ ਕੇ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਜਿਹੜੀ ਕਰੇ ਖ਼ੁਦਾ
200
ਜਵਾਬ ਸਾਹਿਬਾਨ ਰੂਹਾਨੀ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਆਖਦੀ ਕਾਂਗਾ ਰਾਵਲਾ ਤੋਂ ਡਿੱਠੀ ਬੀਤੀ ਹੋਈ
ਮੈਂ ਚੰਦੂ ਚੂਲੀ ਯਾਰ ਦੀ ਜਾਕਦਮਾਂ ਵਿਚ ਢੋਈ
ਮੈਂ ਭਾਨਾਂ ਵਰਤਿਆ ਲੇਖ ਦਾ ਹੋਣੀ ਸੀ ਜਿਉਂ ਹੋਈ
ਜਾ ਆਖੀਂ ਦਰਦੀ ਮਹਿਰਮਾਂ ਮੇਰੀ ਟੁਰਨ ਗੱਲ ਕੋਈ