51
ਮਕੂਲਾ ਸ਼ਾਇਰ
ਵਿਖਾ ਸਾਹਾ ਪਹਿਰ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਚੰਨ ਕਲਿੰਗ
ਯਾ ਜਲ ਵ ਨਜੇਂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਜਿਵੈਂ ਚਿਰਾਗ਼ ਪਤੰਗ
ਸੁਣ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਭਨੇਂ ਚੌੜੀ ਵਿੰਗ
ਪਰ ਮੌਤ ਨਾ ਢੀਏ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਕੁਲ ਮਿਲੀਂ ਯਾ ਮੰਗ
52
ਖ਼ਾਨ ਤਾਹਿਰ ਦੇ ਭੱਟ ਦਾ ਆਉਣਾਂ
ਲੈ ਗੰਢੀਂ ਘਰ ਆਗਿਆ ਖ਼ਾਨ ਤਾਹਿਰ ਦਾ ਭੱਟ
ਮੈਂ ਬਹਿ ਪਛਾਵੇਂ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ ਰਿਣੀ ਸਾਰਾ ਝੱਟ
ਪੱਟ ਪੱਟ ਕੱਢਾਂ ਮੀਹਢੀਆਂ ਦੇ ਚੇਚੀ ਦਾ ਵੱਟ
ਲੋਗ ਰੋਂਦੇ ਅਥਰਵਾਂ ਮੈਂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਰੋਂਦੀ ਰੁੱਤ
ਕਦੀ ਰੀਤੋਂ ਕੋਟ ਉਸਰੇ ਕਦੀ ਕੂੜ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਸੱਚ
ਮਰਦੀ ਕਲਮਾ ਭਰਾਂ ਨਾ ਜੇ ਹੋਰ ਕਬੋਲਾਂ ਜੱਟ
53
ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੀ ਜ਼ਾਰੀ
ਜੱਟੀ ਨੈਣ ਬਦੋਕਾਂ ਕੱਸ ਕੇ ਅੱਗ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਲਾ
ਜ਼ੁਲਫ਼ਾਂ ਦੀ ਕਰ ਜਾ ਲੋਕੀ ਜਾ ਖਿਲਾਰੀ ਵਾ
ਜੱਟੀ ਤੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਖਰਲ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਕਲਾ ਜਗਾ
ਉਹਨੂੰ ਹੋਏ ਨੇਂ ਜ਼ਖ਼ਮ ਇਜ਼ ਗ਼ੈਬ ਦੇ ਉਹਦਾ ਕੋਈ ਨ੍ਹੀਂ ਦਵਾ
ਅਠ ਵੇ ਕਰਮੋਂ ਬਾਹਮਣਾਂ ਮੇਰਾ ਲੈ ਸਨੀਹੜਾ ਜਾ
ਵੰਝ ਆਖੀਂ ਮਿਰਜ਼ੇ ਖਰਲ ਨੂੰ ਕਦੀ ਸਿਆਲੀਂ ਆ
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਤਮਾਨਚਾ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਰਹਿ ਗਈ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਕਾ
ਤਪ ਆਹਰਨ ਹੋਈ ਆਂ ਫਾੜੀਆਂ ਖੱਲਾਂ ਦੇ ਮਿਲ ਗਏ ਤਾ
ਮੇਰਾ ਰੋਂਦੀਆਂ ਨੀਰ ਨਖਟੀਆ ਲੈਂਦੀ ਅਹਝੜੇ ਸਾਹ
54
ਸਾਹਿਬਾਂ ਦਾ ਖ਼ਤ ਮਿਰਜ਼ੇ ਵੱਲ
ਕਹਿੰਦੀ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਹਿਬਾਨ ਖ਼ਤ ਲਿਖਿਆ ਮਿਰਜ਼ੇ ਵੱਲ
ਜੀ ਇਹ ਕੁੱਝ ਵਰਤਣ ਹਾਰ ਹੈ ਮੈਂ ਤੱਤੀ ਦੇ ਝੱਲ
ਅਸਾਂ ਕੁਲ ਜੋ ਮਾਰਿਆ ਸਿੱਖ਼ੀ ਦਾ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਹਥ ਮਿਲ
ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤੋੜ ਨਬਾਹੇਂ ਮਿਲ
ਸਾਵਣ ਰੁੱਤ ਸੁਹਾਵਣੀ ਸਦਾ ਸੁਹਾਵੀ ਵੱਲ
ਭੌਰਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੋਸਤੀ ਲੱਗੀ ਰੰਗ ਮਹਿਲ
ਫੁੱਲ ਸਕੇ ਭੌਰ ਉੱਡ ਗਏ ਰਹੀ ਨਿਮਾਣੀ ਵੱਲ
ਮੇਰਾ ਤਰਲੇ ਲੈਂਦਾ ਜੀਵੜਾ ਸਕਦਾ ਤੇਰੇ ਵੱਲ
ਮੇਰਾ ਤਰਲੇ ਲੈਂਦਾ ਜੀਊੜਾ ਸਕਦਾ ਤੇਰੇ ਵੱਲ
ਜੇ ਤੁਧ ਆਪ ਨਹੀਂ ਆਉਨਾਂ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਸਾਡਾ ਲਿਖਿਆ ਵੀਂ ਘੁਲ
55
ਬੋਲੀ ਦੀ ਲੱਜ ਰੱਖਣੀ ਮੈਂ ਚਵਾਨਦੀ ਤੁਧ ਪੱਗ
ਖਾਣੀ ਊਂ ਤੇ ਕਿਸਮ ਹੀ ਅਠ ਅਸਾਂ ਵੱਲ ਵਗ
ਮੇਰੇ ਤੇਰੇ ਯਨਾ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਇਸੇ ਸਭ ਜੱਗ
ਵੀਲਾ ਈ ਐ ਹੁਣ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਵਿਛੜ ਜਾਈਏ ਸੰਗ
56
ਕਰਮੋਂ ਵਾਸਤਾ ਈ ਮੇਰੀ ਜਦ ਦਾ ਜਾ ਦਾਨਾਂ ਬਾਦ ਈ ਹਨ
ਮੈਂ ਦੇਖ ਕਰ ਤੁਖ਼ਮ ਅਸੀਲ ਦਾ ਯਾਰੀ ਲਾਈ ਐ ਚੰਨ
ਮੈਂ ਸਤਰ ਪਈ ਨੂੰ ਛੋੜ ਗਿਓਂ ਮੇਰੀ ਦਹੀ ਨੂੰ ਲਾ ਗਿਓਂ ਘੁਣ
ਭਲਕੇ ਚੰਧੜਾਂ ਆਉਨਾਂ ਕੁਨੀਨ ਲੀਸੇਂ ਸਨ
57
ਛੁੱਟੀ ਮਿਰਜ਼ੇ ਯਾਰ ਦੀ ਮੇਰੀਆਂ ਪਸਲੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਵਲ
ਮੇਰਾ ਹਾਨਹਾ ਕਲੇਜਾ ਮੁੱਕਿਆ ਤਰੀਵੇ ਥੁੱਕ ਰੰਜੂਲ
ਜਦ ਜ਼ਾਮਨ ਦਿੱਤਾ ਈ ਰੱਬ ਨੂੰ ਸ਼ਾਹਿਦ ਕੋਲ ਰਸੂਲ
ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਣ ਅਸ਼ਕਦੀ ਉਹ ਫਿਰ ਦੇ ਸਦਾ ਰੰਜੂਲ
58
ਖਰੇ ਦਮਾਮੇਂ ਅਸ਼ਕਦੇ ਮਾਰੂ ਵਜੇ ਡੋਂ
ਤਪ ਆਹਰਨ ਹੋਈਆਂ ਫਾੜੀਆਂ ਆਸ਼ਿਕ ਖੱਲਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਧੋਣ
ਮੈਂ ਘੱਲਿਆ ਕਿਹੜੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਰਾਵੀ ਬੈਠੋਂ ਰੂੰ
ਤੈਨੂੰ ਖੋਪੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ ਗ਼ਰਜ਼ ਦੇ ਤੋਂ ਗਿਓਂ ਦਲੀਲੋਂ ਭੋਂ
ਕਰੀਆਦ ਕਰਾਰ ਮਸੀਤ ਦਾ ਰਾਵੀ ਸਿੱਖ ਨਾ ਸੌਂ
ਮੇਰਾ ਵਾਸਾ ਖੀਵੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਜਿਸ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ
59
ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸਾਨੀ ਖਰਲ ਦਾ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਦੇਣ
ਖਰਲ ਜਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ ਤੋੜੇ ਦੋਂਵੇਂ ਜਹਾਨ ਢੋਨਡੀਨ
ਮਿਰਜ਼ੇ ਘੱਤ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵਿਚ ਖਰਲ ਦੇ ਕੀਤਾ ਚਾਮਹੀਨ
ਹੱਡੀਆਂ ਨਾੜੇਂ ਪਿੰਜਰਾ ਖ਼ਾਕੋ ਵਾਂਗ ਦੱਸੀਂ
ਮਿਥੇ ਸਿਰ ਪਰ ਮਿਰਜ਼ੇ ਆਉਨਾਂ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਸਿਦਕ ਯਕੀਨ
ਪਾਕੇ ਸਾਹਿਬਾਨ ਖਰਲ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਖਰਲ ਮਹੀਨ
ਖ਼ਾਕ ਮੇਰੀ ਇਨ ਭੂੰਦੜੀ ਰਲ ਜਾਏ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ
ਉੱਡ ਜਾਵਾਂ ਦਾਨਾਂ ਬਾਦ ਨੂੰ ਤਾਂ ਅੱਖੀਓਂ ਯਾਰ ਦੱਸੀਂ
60
ਕਿੱਕਰ ਫੁੱਲੇ ਡਿੱਗ ਦੇ ਜਨਡੇਂ ਲੱਗਾ ਬੋਰ
ਅਸਾਂ ਤੇਰਾ ਇਸ਼ਕ ਕਬੂਲਿਆ ਤੋਂ ਸਾਡਾ ਕਰ ਮਨਜ਼ੂਰ
ਅਸਾਂ ਬੇੜੇ ਚੜ੍ਹਨਾਂ ਅਸ਼ਕਦੇ ਲੰਘਣਾਂ ਪਹਿਲੇ ਪੁਰ
ਤੈਥੋਂ ਭਾੜਾ ਮੰਗਣ ਪਾਤਣੀ ਤੇਰੇ ਪੱਲੇ ਨਹੀਂ ਮਸੂਲ