41
ਮਿਰਜ਼ੇ ਥੀਂ ਖਾਵਣ ਪੀਵਣ ਮਜਲਸਾਂ ਫੁੱਲ ਕਈ ਸਭ ਜਾ
ਜਿਸ ਤ੍ਰਿੰਜਣ ਵਿਚ ਸਾਹਿਬਾਨ ਕੋਈ ਉਥੇ ਨਕਾਰਾ ਵਜਾ
ਇਹ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਕੀਤਾ ਕੰਦ ਲੈ ਬਿਰਹੋਂ ਦੇ ਕੇ ਤਾ
ਕੌਣ ਬੁਝਾਏ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਜਾਂ ਅੱਗ ਲੱਗੇ ਦਰਿਆ
42
ਵਿਰਾਗ ਸਾਹਿਬਾਨ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਅਤੰ ਕੱਤਣ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਇਸ਼ਕ ਰਚਿਆ ਵਾਂਗ ਹਫ਼ੀਮ
ਸਕਣ ਸਿਵਲ ਫ਼ਰਾਕ ਗ਼ਮ ਬਣਨ ਧੱਕੀ ਸਫ਼ਾਂ ਗ਼ਨੀਮ
ਪਾਣੀ ਅੰਦਰ ਲੂਣ ਵਾਂਗ ਘੁਲ ਘੁਲ ਫਹੇ ਸਕੀਮ
ਪਿਆ ਵਿਛੋੜਾ ਯਾਰ ਦਾ ਕਲੋਤਰ ਕਰਿੱਸ ਦੋ ਨੇਮ
43
ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦਾ ਹਾਲ
ਮਿਰਜ਼ੇ ਦਾ ਚੱਲਣ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਹਿਬਾਨ ਛੱਤੇ ਖਦੇ ਪੱਟ
ਤਰਸਣ ਨੈਣ ਪਨੀਰ ਜਿਉਂ ਰੋ ਦੇ ਨੀਰ ਪੁਲਟ
ਅੰਦਰ ਵੜੇ ਤੇ ਨਿਕਲੇ ਬੈਠ ਨਾ ਹਨਕੇ ਝੱਟ
ਦੱਮ ਦੱਮ ਸੈੱਲਾਂ ਮਾਰ ਦਾ ਇਸ ਬਿਰਹੋਂ ਦਾ ਭੱਟ
44
ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੀ ਰਵਾਨਗੀ ਤੇ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ
ਮਿਰਜ਼ਾ ਵਿਦਿਆ ਕਰ ਕੇ ਚਲਿਆ ਸਾਹਿਬਾਨ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰ
ਨਾ ਜਿੰਦ ਵੜੇ ਨਾ ਨਿਕਲੇ ਅਧਕੜੇ ਵਿਚਕਾਰ
ਲਾਹੋ ਲੱਥੀ ਸਾਹਿਬਾਨ ਨਾ ਉਰਾਰ ਨਾ ਪਾਰ
ਜ਼ਹਿਰ ਵ ਵਿਛੋੜੇ ਅੱਜ ਦੇ ਬੰਦ ਬੰਦ ਤਰਟਨ ਹਾਰ
ਦਿੱਤੀ ਆਹੀ ਸਾਹਿਬਾਨ ਕਜਲੇ ਦੀ ਖੁਦ ਧਾਰ
ਲਟਕੇ ਜਿਵੈਂ ਸਪੋਲੀਏ ਸੰਦਲ ਨੂੰ ਚਕ ਮਾਰ
ਜੂੰ ਕੰਧਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਸ਼ਮੀਰ ਵਾਰ ਵ ਵਾਰ
ਯਾ ਵਿਰਕ ਅਤੇ ਰੁਖ਼ਸਾਰੀਆਂ ਅਲਫ਼ ਪਾਇਆ ਸਤਿਕਾਰ
ਹੰਜੋਂ ਵਗਣ ਸਾਹਿਬਾਨ ਜਿਉਂ ਮੋਤੀ ਤਰਟਨ ਹਾਰ
ਯਾ ਘੱਟ ਬਦਲ ਦੀ ਵਸ ਗਈ ਨਿੱਕੀ ਪਵੇ ਫੁਹਾਰ
ਰਖ਼ਸਾਰੇ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ਰਦ ਵਿਸਾਰ
ਸੌਖਾ ਦਰਦ ਫ਼ਰਾਕ ਦਾ ਮੰਜੀ ਪਈ ਬਿਮਾਰ
45
ਮਕੂਲਾ ਸ਼ਾਇਰ
ਚੰਦ ਛਟਾਵੇਂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਮਿਰਜ਼ਾ ਰਾਵੀ ਬੈਠਾ ਜਾ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਬਲਦੀ ਚਿਖਾ ਫ਼ਰਾਕ ਦੀ ਵਿੱਚ ਮਿਰਜ਼ੇ ਨੂੰ ਸੁਰਤ ਨਾ ਕਾ
ਰੋਵਣ ਛਕਣ ਸਿਵਲ ਗ਼ਮ ਮਿਰਜ਼ਾ ਖ਼ਾਦਮ ਘੱਲੇ ਜਾ
ਤਾਂ ਖ਼ਿਦਮਤ ਕਰੀਏ ਉਸਦੀ ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਨ ਬੂਹਾ
46
ਸਾਹਿਬਾਨ ਕਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨਦੀ ਫੁੱਲ ਫੁੱਲ ਜੂਨਾਂ ਥੇ ਘੱਲੇ ਯਾਰ
ਭੋਜਨ ਕਰ ਦੀ ਜਿੰਦ ਦਾ ਅੱਗੇ ਰੱਖਣ ਹਾਰ
ਮੈਨੂੰ ਸੀਖ਼ਾਂ ਭੰਨ ਕੇ ਕਰੇ ਕਬਾਬ ਤਿਆਰ
ਪਾਣੀ ਦੇਵਨ ਸੁਰਾਹੀਆਂ ਦੇਵੀ ਵਾਰ ਵ ਵਾਰ
47
ਸਿੱਧੇ ਲੱਗੇ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ਇਸ ਵਿਛੋੜੇ ਦੇ ਫੁੱਲ
ਮਵੀਆਂ ਨੂੰ ਪਟਨਾਂ ਹਿੱਕ ਵਾਰ ਉਸਦਾ ਹਰ ਦੱਮ ਸਲਾਹ
ਤਾਣਾ ਹੱਦ ਫ਼ਰਾਕ ਥੀਂ ਅੱਗ ਲੱਗੇ ਜਿਉਂ ਝੱਲ
ਨਿੰਦਰ ਭੁੱਖ ਨਾ ਆਸ਼ਿਕਾਂ ਇਸ਼ਕ ਬੈਠਾ ਖੱਟ ਮਿਲ
48
ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੀ ਜ਼ਾਰੀ
ਰੰਨਾਂ ਰਿਣੀ ਸਾਹਿਬਾਨ ਜਿਉਂ ਲਾਲਾਂ ਟੁੱਟਾ ਹਾਰ
ਯਾ ਕੁੱਦ ਭਰੇ ਸੇ ਰੋਂਦੀਆਂ ਤਰਟਨ ਫੁੱਲ ਅਨਾਰ
ਹੰਜੋਂ ਵਗਣ ਸਾਹਿਬਾਨ ਤਿਲ ਫੁੱਲ ਝੜੇ ਅਨਾਰ
ਦੀਹਦਾ ਨਾਹੀਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਮਿਰਜ਼ੇ ਯਾਰ
49
ਸਾਹਿਬਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਨੂੰ ਦਿਹੁੰ ਬੱਤੀਆਂ ਨੱਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾ
ਪਰ ਬਾਹਝ ਵਿਸਾਲ ਨਾ ਨਿਕਲੇ ਬਿਰਹੋਂ ਜਨ ਬੁਲਾ
ਵੇਦ ਕਹਿਣ ਸੌਦਾ ਹੈ ਇਕ ਆਖਣ ਐਨ ਨਾ ਕਾ
ਸਿੱਧ ਅਜਵਾਇਣ ਕੱਟ ਕੇ ਘੁੱਟਿਆ ਦਿਹੁੰ ਬਣਾ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਕੱਠੀ ਅਸ਼ਕਦੀ ਵੇਦਾਂ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਕਾ
ਨੇਮ ਤਬੀਬ ਇਹ ਹਾਫ਼ਜ਼ਾ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਸੁਣਾ
ਨੇਮ ਮੁੱਲਾਂ ਨਾ ਛੇੜੀਏ ਕਰਦਾ ਸਲਾਮ ਇਸ ਜਾ
ਮਤ ਕਹਿ ਕੇ ਕਲਮਾ ਕੁਫ਼ਰ ਦਾ ਛੱਡੇ ਈਮਾਨ ਗੁਆ
50
ਸਾਹਿਬਾਂ ਦਾ ਫ਼ਾਲ ਕਢਾਨਾਂ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਸਾਹਾ ਕਢਾਇਆ ਪਿੰਡ ਤਾਂ ਵੇਖ ਪੁੱਤਰੀ ਇਤ ਵਾਰ
ਮਹੱਤ ਹੈ ਸਫ਼ਰ ਦੀ ਡਿਠਿਆਂ ਧੱਕਣ ਮੰਗਲਵਾਰ
ਸਾਹਾ ਖੁਰਾ ਨਿਕਲਿਆ ਕੀਤੀ ਪੋਸੀ ਭਾਰ
ਜਰੀਆਂ ਸਭ ਨਹੋਸਤਾਂ ਰਹਿਣ ਨਾ ਵਿਚਕਾਰ