ਲੋਕੋ ! ਹਟੋ, ਨ ਰੋਕੋ ਮੈਨੂੰ, ਉਸ ਦੇ ਬੂਹੇ ਜਾਣ ਦਿਓ ! ਉਸਦੀ ਚੌਖਟ ਨਾਲ ਮਾਰ ਕੇ, ਸਿਰ ਅਪਨਾ ਪੜਵਾਣ ਦਿਓ ! ਆਸ-ਤੰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਬਤੇਰਾ, ਬੰਨ੍ਹਾਂ ਬੰਨ੍ਹਾਂ ਲਟਕਾਯਾ ਜੇ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਦਰਸ਼ਨ-ਦਾਨ ਦਿਓ ਤੇ ਯਾ ਮੈਨੂੰ ਮਰ ਜਾਣ ਦਿਓ ! ਸਜਣੋਂ ! ਸੁੱਟੋ ! ਪਰੇ ਅੰਨ-ਜਲ, ਮੈਨੂੰ ਕਲਿਆਂ ਬਹਿ ਨੁਕਰੇ, ਖ਼ੂਨ ਜਿਗਰ ਦਾ ਪੀਣ ਦਿਓ ਤੇ ਬੋਟੀ ਦਿਲ ਦੀ ਖਾਣ ਦਿਓ ! ਮਜਨੂੰ ਨੂੰ ਉਸਤਾਦ ਧਾਰਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਭੇਟਾਂ ਇਹ ਮੰਗੀ ਧਰਤੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਮਿਣ ਦੇਵੋ, ਮਿੱਟੀ ਜਗ ਦੀ ਛਾਣ ਦਿਓ ! ਦਵਾਰ ਪਾਲ ਜੀ ! ਹਰਜ ਤੁਸਾਡਾ ਕੀ ? ਜੇ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਬਣੇ ? ਲੰਘਣ ਦਿਓ, ਹਜ਼ੂਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਲ੍ਹਕੇ ਅਰਜ਼ ਸੁਨਾਣ ਦਿਓ ! ਆਓ ਫਿਰ ਮਿਲ ਜਾਈਏ ਆਪਾਂ, ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਚ ਹੈ ਬੜਾ ਮਜ਼ਾ ਅਸੀਂ ਹੀ ਮੰਗ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਮਾਫ਼ੀ, ਬਸ ਹੁਣ ਗ਼ੁੱਸੇ ਜਾਣ ਦਿਓ ! ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਐਧਰ ਤੱਕੋ ; ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਹਸ ਬੋਲੋ ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਨੇੜੇ ਆਣ ਦਿਓ ! ਕਾਸਿਦ ! ਲੈ ਜਾ ਪਤ੍ਰ ਅਖ਼ੀਰੀ, ਮੰਨ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਦਕੇ ਹਾਂ ਪਰ ਜੇ ਅਜੇ ਭੀ ਹੈਂਕੜ ਦੱਸੇ ਤਾਂ ਖ਼ਸਮਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਦਿਓ ! ਸ਼ਾਵਾ ! ਓਸ ਪਿਓ ਦੇ ਪੁਤ ਨੂੰ ਜਿਸ ਨੇ ਛਾਤੀ ਕੱਢ ਕਿਹਾ ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਹੇਤ ਮੁਸੀਬਤ ਜੋ ਆਵੇ ਸੋ ਆਣ ਦਿਓ ! ਅਚਰਜ ਤੜਪ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਹੈ, ਹਰਨ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ ਚੀਕੇ ਭਾਵੇਂ ਓਥੇ ਸ਼ੇਰ ਖਾ ਲਵੇ, ਮੈਨੂੰ ਬਨ ਵਿਚ ਜਾਣ ਦਿਓ ! ਦਿੱਤੀ ਵਾਜ ਰਾਤ ਨੇ ਦਿਨ ਨੂੰ, ਜਗ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਤਪਾਯਾ ਜੇ ਹਟੋ ਪਰੇ, ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਮਿਰੀ ਹੈ, ਸ਼ਾਂਤ-ਠੰਢ ਵਰਤਾਣ ਦਿਓ ! ਮਿੱਠਾ ਫਿੱਕਾ ਸਰਦ ਗਰਮ ਅਣਛਣਿਆ ਛਣਿਆ ਦੁਧ ਸਮਾਨ, 'ਸੁਥਰੇ' ਨੂੰ ਕੀ ਨਾਲ ਸੁਆਦਾਂ ! ਸਣੇ ਮਲਾਈ ਆਣ ਦਿਓ !