ਜੇ ਰੁਸਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਰੁਸ ਜਾਓ, ਅਸਾਡਾ ਕੀ ਵਿਗਾੜੋਗੇ ? ਜੇ ਹਾਂਡੀ ਵਾਂਗ ਉਬਲੋਗੇ ਤਾਂ ਕੰਢੇ ਅਪਨੇ ਸਾੜੋਗੇ । ਏਹ ਠੁੱਡੇ ਆਪਦੇ ਤਦ ਤੀਕ ਹਨ, ਜਦ ਤਕ ਮੈਂ ਨਿਰਧਨ ਹਾਂ, ਕਿਤੋਂ ਧਨ ਮਿਲ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਬੂਟ ਝਾੜੋਗੇ । ਪਾਪੀ ਹੀ ਸਮਝੇ ਜਾਓਗੇ, ਜੇ ਚੰਚਲਤਾ ਤੁਸੀਂ ਕਰ ਕੇ, ਮਿਰੇ 'ਆਸ਼ੋਕ ਬਨ' ਮਨ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਬੂਟੇ ਉਖਾੜੋਗੇ । ਜੁੜੇ, ਕੁਝ ਚਿਰ ਨਾ, ਰਬ ਕਰਕੇ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਾਰਸੀ ਚਪਲੀ, ਮਿਰੇ ਜਿਹੇ ਹੋਰ ਕਈਆਂ ਦੇ, ਪਏ ਹਿਰਦੇ ਲਤਾੜੋਗੇ । ਹੋ ਐਡੇ ਹੋ ਗਏ, ਪਰ ਸੂਝ ਤਾਂ ਬੰਦੇ ਦੀ ਕੁਝ ਆਂਦੀ, ਹੁਸਨ-ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਨਸ਼ਿਓ, ਕਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਉਘਾੜੋਗੇ ? ਹੈ ਬਿਹਤਰ, ਨਾ ਬਣੋ ਸੰਵਰੋ, ਕਰੋਗੇ ਜ਼ੁਲਮ ਹੀ ਸਜ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦਿਲ ਵਿਗਾੜੋਗੇ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਘਰ ਉਜਾੜੋਗੇ । ਮੈਂ ਸਮਝਾਂਗਾ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਦੇ ਬਘਿਆੜ ਹੋ ਸਾਹਿਬ, ਮਿਰਾ ਜੇ ਕਾਲਜਾ, ਨਿਰਦੋਸ਼ ਬਕਰੀ ਵਾਂਗ, ਫਾੜੋਗੇ । ਨ ਵਹਿਸ਼ੀ ਸ਼ੇਰ ਭੀ, ਅੱਗੇ ਪਏ ਨੂੰ, ਹੈ ਕਦੀ ਖਾਂਦਾ, ਅਸੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਸੱਤਯਾਗ੍ਰਹਿ, ਕੀ ਹੁਣ ਭੀ ਕ੍ਰੋਧ ਝਾੜੋਗੇ ? ਜਵਾਨੀ ਚਾਰ ਦਿਨ, ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਗਧਿਆਂ ਤੇ ਭੀ ਔਂਦੀ ਹੈ, ਜ਼ਰਾ ਦੋ ਦੰਦ ਜਦ ਉਖੜੇ, ਨ ਸ਼ੇਰਾਂ ਵਾਂਗ ਧਾੜੋਗੇ । ਬਿਤਰਸੋ, ਦੂਤੀਓ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਰਤ ਦੀ ਛੁਰੀ, ਛੱਡੋ, ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਮਿਲਦਿਆਂ ਨੂੰ, ਕਦੋਂ ਤਕ ਚੀਰੋਗੇ, ਪਾੜੋਗੇ । ਜ਼ਰਾ ਸੋਚੋ, ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਕਹੇਗੀ ਨਾ ਆਪ ਨੂੰ ਭੰਗੀ ਜੇ ਫੜ ਕੇ ਜੀਭ ਦਾ ਝਾੜੂ, ਸਦਾ ਮੈਨੂੰ ਪੈ ਝਾੜੋਗੇ । ਹੈ ਹੁਣ ਤਾਂ ਲਲਚਿਆ ਹੋਯਾ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾੜਦਾ 'ਸੁਥਰਾ' ਢਲੂ ਜੋਬਨ, ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਚੁਕ ਚੁਕ, ਤੁਸੀਂ 'ਸੁਥਰੇ' ਨੂੰ ਤਾੜੋਗੇ ।