121
ਕਲਾਮ ਮਿਰਜ਼ਾ
ਦਸ ਖਾਂ ਚੱਚ ਵਨੋਟੀਆ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕਨਗੋਬੀਰ
ਮੇਰੇ ਭੋਛਣ ਦਾਲੜ ਅੜ ਗਿਆ ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫਿਰ
ਅੜੀਆਈ ਤੇ ਸਾਹਿਬਾਂ ਰੈਹਣ ਦੇ ਅਗਾਨਹਾਂ ਦੀ ਭੋਛਣ ਢੇਰ
ਇਸੀ ਚਲਏ ਦਾਨਾਂ ਬਾਦ ਨੂੰ ਸਾਹਿਬਾਂ ਤੋਂ ਅਗਲਾ ਪੰਧ ਨਬੇੜ
122
ਕਲਾਮ ਸਾਹਿਬਾਨ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਆਖੇ ਸ਼ੀਰੀਂ ਨੂੰ ਗ਼ਮ ਫ਼ਰਹਾਦ ਹੋਈ ਜ਼ਰੀ ਜ਼ਰੀ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਗ਼ਲ ਵਿਆਹ ਦਾ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਕਹਿਰ ਤੋਂ ਫੜੀ
ਇਕ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦੋ ਬੇੜੀਆਂ ਪੈਰ ਧਿਰਾਂ ਕਿਹੜੀ ਕੁੜੀ
ਦੋਂਵੇਂ ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ ਆਹਮਨੋਂ ਸਾਹਮਣੇ ਮੇਰੀ ਭਨੇਂ ਕੌਣ ਅੜੀ
ਦੁਆ ਕਰੁਨੀ ਸਹਲੀਵ ਮੈਂ ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੀ ਬਿੱਲ ਚੜ੍ਹੀ
ਮੈਂ ਬੱਕਰਾ ਦੇਸਾਂ ਪੈਰ ਦਾ ਖ਼ੀਰੀਂ ਦਾਨਾਂ ਬਾਦ ਵੜੀ
123
ਰਾਤ ਚੁਣੇ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਵਿੱਤ ਚੋਰਾਂ ਵੱਟ ਲਈ ਚੁੱਪ
ਹਨ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਕੋਈ ਨਾ ਰਹਿ ਗਈ ਲੱਕ
ਇਸ਼ਕ ਸਕਾਲੇ ਆਦਮੀ ਬਰਫ਼ ਸਕਾਲੇ ਰੱਖ
ਛਾਂਵੇਂ ਬਹਏ ਉਸਦੀ ਜਿਹੜਾ ਹੱਥੀਂ ਲਾਈਏ ਰੱਖ
ਲੈ ਚੱਲ ਦਾਨਾਂ ਬਾਦ ਨੂੰ ਮਿਰਜ਼ਿਆ ਜਾਹਨ ਤਕਾਵੇ ਮੁੱਕ
124
ਚੰਨਾਂ ਵੇ ਤੇਰਾ ਚਾਨਣਾਂ ਤਾਰਿਆ ਵੇ ਤੇਰੀ ਲੋ
ਮੈਂ ਰੱਜ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਕੀਤੀਆਂ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਖਲੋ
ਸੱਜਣਾਂ ਕੰਡਾਂ ਚਾਦਤੀਆਂ ਨੈਣਾਂ ਦਿੱਤਾ ਰੋ
ਮੈਂ ਵ ਅਸਤਾ ਘੱਤ ਨੀ ਆਂ ਰੱਬ ਦਾ ਨੀਲੀ ਨੇੜੇ ਢੋ
125
ਉਹ ਜੇ ਦੱਸਦਿਆਂ ਟਾਹਲੀਆਂ ਵਿੱਤ ਖ਼ਾਨ ਖੀਵੇ ਦੇ ਰੱਖ
ਓਥੇ ਇਸ਼ਕ ਪੰਘੂੜਾ ਉਡਿਆ ਝੂਟੇ ਦਿੰਦੇ ਨੀ ਦੁੱਖ
ਸਿਰ ਕਲੋਤਰ ਜ਼ਕਰੀਏ ਕਹੀ ਵੱਟੀ ਸੋ ਚੁੱਪ
ਸ਼ੇਖ਼ ਸੁਲੇਮਾਨ ਨੂੰ ਸਟੀਵਨੇ ਤਖ਼ਤ ਤੋਂ ਜਾਪਿਆ ਕਿਸੇ ਮੁੱਖ
ਲੈ ਚੱਲ ਦਾਨਾਂ ਬਾਦ ਨੂੰ ਵਿੱਤ ਜਾਹਨ ਤਕਾਵੇ ਮੁੱਕ
126
ਵੇਖ ਉਹ ਜੇ ਦੱਸਦਿਆਂ ਟਾਹਲੀਆਂ ਵਧ ਵਧ ਹੋਈਆਂ ਝੰਗ
ਉਹਨਾਂ ਨਦੇ ਹੇਠ ਗਲੀਆਂ ਤਾਜ਼ੀ ਭੌਰ ਜਨਹਾਨਦੇ ਰੰਗ
ਘੱਤਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀਆਂ ਕਾਠੀਆਂ ਲੈਣ ਨਾ ਦਿੰਦਿਆਂ ਤੰਗ
ਸਾਹਿਬਾਨ ਖੇਡੇ ਵਿਚ ਸਹਿਲੀਆਂ ਰਾਜੇ ਦੀ ਧੀ ਮਲੰਗ
ਉਹ ਨਜ਼ਰ ਕਰੇ ਵਿਚ ਭੋਛਨਾਂ ਉਹਦੇ ਹਥ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵਿੰਗ
127
ਮਕੂਲਾ ਸ਼ਾਇਰ
ਚਿੱਟੀ ਚਾਦਰ ਮਾਹਨਿਆਂ ਲਾਈਆਈ ਸਾਹਿਬਾਨ ਦਾਗ
ਜਿਨਹਾਂ ਉਮੀਦ ਪੁਲਾਉ ਦੀ ਤਨ੍ਹਾਂ ਹਥ ਨਾ ਲੱਗਾ ਸਾਗ
ਮਾਤਮ ਹੋਏ ਮਜਲਸੇਂ ਜਿਥੇ ਬੋਲਣ ਰਿਹਾਈ ਨਾ ਵਾਗ
ਤਾਈਆਂ ਡੂਮਾਂ ਅਚਵੀ ਤਨ੍ਹਈ ਹਥ ਨਾ ਲੱਗਾ ਲਾਗ
128
ਸ਼ੋਰ ਗ਼ੋਗ਼ਾ
ਸ਼ਹਿਰ ਖੀਵੇ ਹੈ ਗ਼ਲਗ਼ਲਾ ਨੁਮਾਂ ਨੁਮਾਂ ਸ਼ੋਰ
ਖਾਰੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ ਖਰਲ ਹਰਾਮੀ ਚੋਰ
ਤਰਨਕਨ ਨੈਣ ਸਵਾਣੀਆਂ ਕੁੱਝ ਨਾ ਚਲਦਾ ਜ਼ੋਰ
ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਪੈ ਪੋਨਦਏ ਖੀਵੇ ਤਾਈਂ ਲੋਰ
129
ਮਕੂਲਾ ਸ਼ਾਇਰ
ਯਾਰੋ ਅਕਬਰ ਜੇਡ ਨਾ ਬਾਤਸ਼ਾਹ ਕੋਜਟ ਖੀਵੇ ਜੇਡ ਨਾ ਤਰਾਂ
ਪਰ ਕਾਲਾ ਕੀਤਾ ਜੱਗ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਬਾਨ ਕੁੜੀ ਅਜਾਨ
ਕੂਕਾਂ ਪਾਂਦੇ ਨਿਕਲੇ ਖ਼ਾਨ ਅਤੇ ਸੁਲਤਾਨ
ਯਾਰੋ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਰਿਹੰਦੀ ਮਾਹਨਿਆਂ ਜੇ ਜਾਂਦਾ ਨਾ ਪਰਤਾਂ
130
ਮਾਹਨਿਆਂ ਦੀ ਚੜ੍ਹਤ
ਮ੍ਹੜੀਕਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਮਾਹਨਿਆਂ ਢੋਲਾਂ ਘੁੱਤੀ ਡੰਡ
ਸੀਨਾਂ ਧਰਤ ਅਛਾਹੀਆ ਬਾਰੇ ਪਿਉ ਘੁਮੰਡ
ਲੱਕ ਤੜਨਾ ਹੈ ਢੋਲਦਾ ਮਾਰਨ ਪੁਰ ਸਮੁੰਦ
ਫ਼ੌਜਾਂ ਘੁੱਟਾਂ ਹਨੇਰੀਆਂ ਜਿਉਂ ਸਾਵਣ ਦੀ ਫੰਡ