ਔਰਤ-
ਬਦਲਾਂ ਵਿਚ ਚੰਨ ਹਸਦਾ,
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚੋਂ,
ਮੇਰੇ ਮਾਹੀਏ ਦਾ ਬੁੱਤ ਵਸਦਾ ।
ਮਰਦ-
ਕੋਈ ਕਣੀਆਂ ਵਸੀਆਂ ਨੇ,
ਸਜਣਾ ਦੇ ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ,
ਹੁਣ ਅੰਬੀਆਂ ਰਸੀਆਂ ਨੇ ।
ਔਰਤ-
ਆ ਮਾਹੀਆ ਮਿਲ ਹੱਸੀਏ,
ਦੁਨੀਆਂ ਨਹੀਂ ਛਡਦੀ,
ਕਿਤੇ ਓਹਲੇ ਚਲ ਵਸੀਏ ।
ਮਰਦ-
ਪਰਵਾਨਾ ਸੜ ਗਿਆ ਨੀ,
ਸਜਣਾਂ ਦਾ ਖਤ ਪੜ੍ਹ ਕੇ,
ਚਾ ਸਜਣਾਂ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਨੀ ।
ਔਰਤ-
ਘੁੰਡ ਕਲੀਆਂ ਨੇ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿਤੇ,
ਅਖੀਆਂ ਨੇ ਮਾਹੀ ਤੱਕਿਆ,
ਅਗੇ ਮੋਤੀ ਡੋਲ੍ਹ ਦਿਤੇ ।
ਮਰਦ-
ਦਿਲ ਦਿੰਦੇ ਦੁਹਾਈਆਂ ਨੇ,
ਤੋੜ ਨਾ ਦਈਂ ਵੇ ਰੱਬਾ,
ਅਸਾਂ ਮਰ ਮਰ ਲਾਈਆਂ ਨੇ ।
ਔਰਤ-
ਮੇਰੀ ਚਰਖੀ ਦੇ ਤੰਦ ਲੜ ਪਏ,
ਹਸਦੀ ਨੇ ਘੁੰਡ ਚੁਕਿਆ,
ਕੁਲ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਚੰਨ ਚੜ੍ਹ ਪਏ ।
ਮਰਦ-
ਗਾਨੇ ਬਨ੍ਹ ਬਨ੍ਹ ਤੋੜ ਦਿਤੇ,
ਸਜਣਾਂ ਨੇ ਹਾਂ ਕਰਕੇ,
ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਕਿਉਂ ਮੋੜ ਦਿਤੇ ।
ਔਰਤ-
ਸੂਹੇ ਚੂੜੇ ਵਿਆਹੀਆਂ ਦੇ,
ਮਾਹੀ ਪ੍ਰਦੇਸ ਵਸੇ,
ਸਾਡੇ ਹਾਲ ਸੁਦਾਈਆਂ ਦੇ ।
ਮਰਦ-
ਕਾਲੇ ਕਪੜੇ ਰੰਗਾ ਲਏ ਨੇ,
ਹੁਸਨ ਦੇ ਕੈਦੀ ਨੇ,
ਡੇਰੇ ਜੰਗਲੀਂ ਲਾ ਲਏ ਨੇ ।
ਔਰਤ-
ਮੈਨੂੰ ਹਸਦੇ ਫੁਲ ਲੈ ਦੇ,
ਜੇ ਮਾਹੀ ਵਿਕਦਾ ਏ,
ਮੈਨੂੰ ਮਾਏਂ ਨੀ ਮੁਲ ਲੈ ਦੇ ।
ਮਰਦ-
ਲੋਕੀ ਈਦ ਮਨੌਂਦੇ ਨੇ,
ਸਜਣਾਂ ਦੇ ਘੁੰਡ ਦੇ ਵਿਚੋਂ,
ਚੰਦ ਨਜ਼ਰੀਂ ਔਂਦੇ ਨੇ ।
ਔਰਤ-
ਵਾਈਂ ਠੰਢੀਆਂ ਘੁਲੀਆਂ ਨੇ,
ਸਜਣਾਂ ਨੇ ਬੁਲ੍ਹ ਖੋਲ੍ਹੇ,
ਵਿੱਚੋਂ ਕਲੀਆਂ ਡੁਲ੍ਹੀਆਂ ਨੇ ।
ਮਰਦ-
ਰੁਤ ਆ ਗਈ ਏ ਸਾਵਣ ਦੀ,
ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂਘ ਲਗੀ,
ਘਰ ਸਜਣਾਂ ਦੇ ਆਵਣ ਦੀ ।
ਔਰਤ-
ਹਥੀਂ ਰੰਗਲੀ ਮਹਿੰਦੀ ਏ,
ਮਾਹੀ ਮੇਰਾ ਚੰਦ ਵਰਗਾ,
ਮੈਨੂੰ ਖਲਕਤ ਕਹਿੰਦੀ ਏ ।