ਔਰਤ- ਬਦਲਾਂ ਵਿਚ ਚੰਨ ਹਸਦਾ, ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚੋਂ, ਮੇਰੇ ਮਾਹੀਏ ਦਾ ਬੁੱਤ ਵਸਦਾ । ਮਰਦ- ਕੋਈ ਕਣੀਆਂ ਵਸੀਆਂ ਨੇ, ਸਜਣਾ ਦੇ ਬਾਗਾਂ ਵਿਚ, ਹੁਣ ਅੰਬੀਆਂ ਰਸੀਆਂ ਨੇ । ਔਰਤ- ਆ ਮਾਹੀਆ ਮਿਲ ਹੱਸੀਏ, ਦੁਨੀਆਂ ਨਹੀਂ ਛਡਦੀ, ਕਿਤੇ ਓਹਲੇ ਚਲ ਵਸੀਏ । ਮਰਦ- ਪਰਵਾਨਾ ਸੜ ਗਿਆ ਨੀ, ਸਜਣਾਂ ਦਾ ਖਤ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਚਾ ਸਜਣਾਂ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਨੀ । ਔਰਤ- ਘੁੰਡ ਕਲੀਆਂ ਨੇ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿਤੇ, ਅਖੀਆਂ ਨੇ ਮਾਹੀ ਤੱਕਿਆ, ਅਗੇ ਮੋਤੀ ਡੋਲ੍ਹ ਦਿਤੇ । ਮਰਦ- ਦਿਲ ਦਿੰਦੇ ਦੁਹਾਈਆਂ ਨੇ, ਤੋੜ ਨਾ ਦਈਂ ਵੇ ਰੱਬਾ, ਅਸਾਂ ਮਰ ਮਰ ਲਾਈਆਂ ਨੇ । ਔਰਤ- ਮੇਰੀ ਚਰਖੀ ਦੇ ਤੰਦ ਲੜ ਪਏ, ਹਸਦੀ ਨੇ ਘੁੰਡ ਚੁਕਿਆ, ਕੁਲ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਚੰਨ ਚੜ੍ਹ ਪਏ । ਮਰਦ- ਗਾਨੇ ਬਨ੍ਹ ਬਨ੍ਹ ਤੋੜ ਦਿਤੇ, ਸਜਣਾਂ ਨੇ ਹਾਂ ਕਰਕੇ, ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਕਿਉਂ ਮੋੜ ਦਿਤੇ । ਔਰਤ- ਸੂਹੇ ਚੂੜੇ ਵਿਆਹੀਆਂ ਦੇ, ਮਾਹੀ ਪ੍ਰਦੇਸ ਵਸੇ, ਸਾਡੇ ਹਾਲ ਸੁਦਾਈਆਂ ਦੇ । ਮਰਦ- ਕਾਲੇ ਕਪੜੇ ਰੰਗਾ ਲਏ ਨੇ, ਹੁਸਨ ਦੇ ਕੈਦੀ ਨੇ, ਡੇਰੇ ਜੰਗਲੀਂ ਲਾ ਲਏ ਨੇ । ਔਰਤ- ਮੈਨੂੰ ਹਸਦੇ ਫੁਲ ਲੈ ਦੇ, ਜੇ ਮਾਹੀ ਵਿਕਦਾ ਏ, ਮੈਨੂੰ ਮਾਏਂ ਨੀ ਮੁਲ ਲੈ ਦੇ । ਮਰਦ- ਲੋਕੀ ਈਦ ਮਨੌਂਦੇ ਨੇ, ਸਜਣਾਂ ਦੇ ਘੁੰਡ ਦੇ ਵਿਚੋਂ, ਚੰਦ ਨਜ਼ਰੀਂ ਔਂਦੇ ਨੇ । ਔਰਤ- ਵਾਈਂ ਠੰਢੀਆਂ ਘੁਲੀਆਂ ਨੇ, ਸਜਣਾਂ ਨੇ ਬੁਲ੍ਹ ਖੋਲ੍ਹੇ, ਵਿੱਚੋਂ ਕਲੀਆਂ ਡੁਲ੍ਹੀਆਂ ਨੇ । ਮਰਦ- ਰੁਤ ਆ ਗਈ ਏ ਸਾਵਣ ਦੀ, ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂਘ ਲਗੀ, ਘਰ ਸਜਣਾਂ ਦੇ ਆਵਣ ਦੀ । ਔਰਤ- ਹਥੀਂ ਰੰਗਲੀ ਮਹਿੰਦੀ ਏ, ਮਾਹੀ ਮੇਰਾ ਚੰਦ ਵਰਗਾ, ਮੈਨੂੰ ਖਲਕਤ ਕਹਿੰਦੀ ਏ ।