ਲੋਕੀਂ ਪੂਜਣ ਰੱਬ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ ਸਾਨੂੰ ਸੌ ਮੱਕਿਆਂ ਦਾ ਹੱਜ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਲੋਕ ਕਹਿਣ ਮੈਂ ਸੂਰਜ ਬਣਿਆ ਲੋਕ ਕਹਿਣ ਮੈਂ ਰੋਸ਼ਨ ਹੋਇਆ ਸਾਨੂੰ ਕੇਹੀ ਲਾ ਗਿਆ ਅੱਗ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਪਿੱਛੇ ਮੇਰੇ ਮੇਰਾ ਸਾਇਆ ਅੱਗੇ ਮੇਰੇ ਮੇਰਾ ਨ੍ਹੇਰਾ ਕਿਤੇ ਜਾਏ ਨਾ ਬਾਹੀਂ ਛੱਡ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਨਾ ਇਸ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਤਨ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਨਾ ਇਸ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਮਨ ਦਾ ਕੂੜਾ ਅਸਾਂ ਚਾੜ੍ਹ ਛਟਾਇਆ ਛੱਜ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਜਦ ਵੀ ਗ਼ਮ ਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਆਈਆਂ ਲੈ ਕੇ ਪੀੜਾਂ ਤੇ ਤਨਹਾਈਆਂ ਅਸਾਂ ਕੋਲ ਬਿਠਾਇਆ ਸੱਦ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਕਦੀ ਤਾਂ ਸਾਥੋਂ ਸ਼ਬਦ ਰੰਗਾਵੇ ਕਦੀ ਤਾਂ ਸਾਥੋਂ ਗੀਤ ਉਣਾਵੇ ਸਾਨੂੰ ਲੱਖ ਸਿਖਾ ਗਿਆ ਚੱਜ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਜਦ ਪੀੜਾਂ ਮੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਪਈਆਂ ਸਿਦਕ ਮੇਰੇ ਦੇ ਸਦਕੇ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਵੇਖਣ ਆਇਆ ਜੱਗ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਅਸਾਂ ਜਾਂ ਇਸ਼ਕੋਂ ਰੁਤਬਾ ਪਾਇਆ ਲੋਕ ਵਧਾਈਆਂ ਦੇਵਣ ਆਇਆ ਸਾਡੇ ਰੋਇਆ ਗਲ ਨੂੰ ਲੱਗ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਅਕਲ ਨਾ ਕਾਈ ਦੁਨੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਣ ਆਈ ਸਾਨੂੰ ਤਖ਼ਤ ਬਿਠਾ ਗਿਆ ਅੱਜ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ । ਸਾਨੂੰ ਸੌ ਮੱਕਿਆਂ ਦਾ ਹੱਜ ਵੇ ਤੇਰਾ ਬਿਰਹੜਾ ।